W czwartek rano w bazylice archikatedralnej jubileuszową Mszę św. z byłym metropolitą lwowskim, pierwszym rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i przyjacielem św. Jana Pawła II sprawowali m.in. kard. Stanisław Dziwisz, biskupi Jan Zając i Damian Muskus OFM oraz władze i profesorowie z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz ojcowie bernardyni z Kalwarii Zebrzydowskiej. Eucharystię sprawowano w kaplicy Zebrzydowskiego, gdzie znajduje się krypta abp. Eugeniusza Baziaka, z którego rąk święcenia przyjął kard. Marian Jaworski.

– To było 25 czerwca 1950 roku – rozpoczął homilię ks. prof. Robert Tyrała. – Pewnie w Kalwarii Zebrzydowskiej była piękna pogoda, a Matka Boża, płaszczem swojej miłości, otuliła naszego Jubilata – kontynuował i przypomniał, że kardynał Jaworski przyjaźnił się ze św. Janem Pawłem II i kard. Franciszkiem Macharskim. – Nasz kardynał był wierny swojej życiowej dewizie „Dla mnie życiem jest Chrystus” – podkreślił ks. prof. Tyrała i wymienił trzy duchowe drogowskazy, którymi kierował się Jubilat.

– Życie Eucharystią, miłość do Matki Bożej, tej ukrytej w kalwaryjskiej ikonie, i służba Kościołowi aż do końca. (…) Nasz Jubilat jest przeniknięty Eucharystią, tu zaczyna się siła do każdego dnia, do znoszenia cierpienia i piękno radości (….). Pobożność maryjna jest kluczem do zrozumienia siły ducha, jaką dziś widzimy u naszego kardynała Mariana – mówił ks. Tyrała i zaznaczył, że pasterska służba kard. Jaworskiego wzbogaciła życie Kościoła. – „Gdybym miał dziś wybrać drogi życia mego na nowo – pisał prymas Wyszyński – wybrałbym z najwspanialszych bram tę, która prowadzi do kapłaństwa, choćbym w głębi tej drogi widział przygotowaną dla siebie gilotynę”. I dlatego miłość Eminencji do Chrystusa i do Kościoła jest tak wyraźna. Drogi Księże Kardynale, dziękujemy Ci za świadectwo i wierność powołaniu kapłańskiemu, które jest darem i tajemnicą. Dziękujemy za posługę myślenia, w której zawsze prowadziłeś do Jezusa. Niech Pan, w swojej opatrzności, zachowa Cię w zdrowiu, swoim błogosławieństwie na kolejne lata życia między nami. Dziś, razem z Tobą i Maryją, śpiewamy Magnificat – zakończył.

Po Mszy św., kard. Marian Jaworski podkreślił, że słowa jego biskupiej dewizy: „Dla mnie żyć to Chrystus” były dla niego przewodnim hasłem całego kapłańskiego życia. Dodał, że jego duchowym przewodnikiem, poza polskimi świętymi, był Romano Guardini, teolog i filozof. Zapytany o to, co powiedziałby kandydatom do kapłaństwa, odpowiedział: – Jeśli ktoś myśli tak, jak św. Siostra Faustyna, to wie, że jedyna wielka miłość to oddanie się Panu Jezusowi. Dlatego ja uważam, że jeżeli ktoś to zrozumie, to pojmie równocześnie, dlaczego trzeba być kapłanem i służyć ludziom.

Kard. Marian Jaworski urodził się 21 sierpnia 1926 roku we Lwowie i tam rozpoczynał swoją drogę do kapłaństwa. Święcenia przyjął w roku 1950 z rąk arcybiskupa lwowskiego Eugeniusza Baziaka. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Przez wiele lat oddawał się pracy naukowo-dydaktycznej, pełniąc obowiązki profesora seminariów duchownych w Krakowie, sekretarza Rady Naukowej Episkopatu Polski, dziekana Wydziału Teologicznego w Krakowie. Po przekształceniu w 1981 roku Wydziału Teologicznego w Papieską Akademię Teologiczną był wykładowcą i jej pierwszym rektorem w latach 1982–1988. Sakrę biskupią przyjął w 1984 roku z rąk kard. Franciszka Macharskiego. Arcybiskupem metropolitą lwowskim obrządku łacińskiego został w 1991 roku. Dziesięć lat później, Jan Paweł II ogłosił go kardynałem. Szczególną troską otaczał utworzone we Lwowie seminarium duchowne, sprawę powołań kapłańskich, remonty i budowę kościołów. Kard. Marian Jaworski przyjaźnił się z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, który przy wielu okazjach wyrażał swoje uznanie dla Księdza Kardynała za jego pracę kapłańską i profesorską oraz olbrzymi wkład w rozwój nauki katolickiej.

Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2017 „w uznaniu znamienitych zasług dla odbudowy życia religijnego na Kresach Wschodnich oraz pogłębiania dialogu ekumenicznego, za osiągnięcia naukowe w dziedzinie filozofii i teologii” prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go Orderem Orła Białego. Otrzymał tytuły doktora honoris causa m.in. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od 2006 r. jest honorowym obywatelem Krakowa.