O. Kramer podkreślił, że mówiąc o historii Towarzystwa Jezusowego trzeba przede wszystkim powiedzieć o św. Ignacy Loyoli, który urodził się w XV w. „To człowiek, który był rycerzem i robił karierę świecką w szeroko pojętym życiu dworskim. Niczym w zasadzie się nie wyróżniał i prowadził nawet życie hulaszcze” – przyznał. Jak jednak dodał Pan Bóg upomniał się o Ignacego i zaczęła się jego droga nawrócenia.

Zakonnik opisał, że po tym jak Ignacy został ranny w bitwie, musiał długo odpoczywać – podczas tej rekonwalescencji czytał jedynie dwie dostępne w pałacu książki: „Żywoty świętych” i „Romanse dworskie”. „Zauważył wtedy, że kiedy czyta historie o świętych chce robić dla Pana Boga coś wielkiego, a po odłożeniu tej lektury ma w sercu pokój. I tak się narodziło rozeznawanie duchowe wg Ignacego” – powiedział.

O. Grzegorz opisał, że w czasie nawrócenia Ignacy bardzo się zaniedbał higienicznie. Dzieje się to w Manresie, ale to też właśnie tam rodzą się „Ćwiczenia duchowe”, czyli zrąb duchowości ignacjańskiej. Wtedy Ignacy postanawia, że „chce pomagać duszom” – ale człowiek świecki nie mógł tego robić, więc w pewien sposób inkwizycja i urzędy kościelne wymogły na nim przyjęcie święceń kapłańskich i konieczność podjęcia nauki na uniwersytecie – tam również poznaje swoich przyjaciół i przyszłych współbraci.

„Ciągle jednak nie ma mowy o zakonie – po prostu jest chęć pomocy chorym i cierpiącym. Ale w końcu postanawiają się związać ślubami zakonnymi i oddać się do dyspozycji papieża – to jest początek Towarzystwa Jezusowego” – mówił. Jezuita zaznaczył, że Towarzystwo w XVI w. było pewną oazą inności na tle duchowieństwa, gdyż kładziono w nim duży nacisk na wykształcenie i odpowiednie podejście do człowieka.

„To była enklawa ludzi na wysokim poziomie. Praca na dworze, organizacje opiekujące się edukacją i młodzieżą, a także praca z nędzarzami” – opisywał. Podał, że do Polski jezuitów ściągnął kard. Hozjusz w 1564 r. – a potem za panowania Stefana Batorego powstało wiele kolegiów jezuickich na całym obszarze kraju. Wskazał także, że nastąpiła kasata zakonu – która obowiązywała na szczęście tylko w państwach, gdzie odczyta ją władca świecki. Bulli kasacyjnej nie odczytała tylko caryca Katarzyna – jezuici pozostali głównie na Białorusi i stamtąd zakon powrócił do życia.

Zapytany o znanych jezuitów, którzy mieli wpływ na jego drogę powołania o. Kramer wskazał na założyciela i stwierdził, że Ignacy zafascynował go swoją prostotą i duchowością kojarzącą się ze zrozumieniem i systematycznością, widoczną zwłaszcza w jego tekstach. „Drugi to na pewno jest św. Stanisław Kostka, którego odkrywałem już jako dorosły i rzeczywiście zobaczyłem, że ten człowiek to był mężczyzna dużych wyzwań i wielkich pragnień” – wyznał. Wymienił także Andrzeja Bobolę, który nauczył go, że świętość to jest wierność Panu Jezusowi takim, jakim się jest oraz współbraci, którzy zachęcili go do jezuickiego życia – zawsze z otwartymi sercami i będącymi sobą, bez sztucznej poufałości.

Zakonnik przyznał, że ważny element duchowości ignacjańskiej to posiadanie celu i jego realizacja. Dodał, że znane postacie z historii zakonu to podkreślają, a co więcej pokazują, że cele zakon realizuje podejmując szereg różnych działań – nieraz na bardzo odległych tematycznie polach. „Mówiąc ogólnie nasz charyzmat polega na wypełnianiu posłania Ojca Świętego. Często tam, gdzie inni nie chcą iść, albo nie mają do tego odpowiednich uzdolnień” – podsumował.

Dodał, że to, co wyróżnia jezuitów na tle innych zakonów to duchowość ignacjańska. „Rekolekcje, które organizujemy, mają prowadzić to tego, żeby człowiek szukał Pana Boga we wszystkim i we wszystkich w tym świecie” – powiedział zakonnik. Przedstawił poszczególne etapy rekolekcji – nawrócenie i chęć do zmiany, próba naśladowania Chrystusa, kontemplacja męki Chrystusa oraz prośba o doświadczenie łaski Zmartwychwstania.

O. Kramer podkreślił, że bardzo istotne jest, że formacja jezuicka trwa 11 lat. Rozpoczyna się nowicjatem, który kończy się ślubami wieczystymi. Następnie podejmuje się trzy lata studiów filozoficznych, po których odbywa się dwuletnia praktyka duszpasterska – począwszy od pracy w zakrystii, poprzez bycie nauczycielem w szkole do możliwości bycia np. wykładowcą. Po tym rozpoczyna się studia teologiczne, zakończone magisterium. Po nich odbywają się specjalizacje naukowe, a po 1. roku specjalizacji jezuici przyjmują święcenia kapłańskie. Zakonnik podkreślił, że jezuici poza trzema zwykłymi ślubami składają ślub szczególnego posłuszeństwa Ojcu Świętego w jego misji.

Opowiadając o swoim powołaniu o. Grzegorz wskazał, że pochodzi z parafii jezuickiej, którzy go po prostu zafascynowali i to się stało jego celem życiowym. „To mnie nakręcało do działania, że np. muszę mieć maturę, musiałem się uczyć” – powiedział krótko. Dodał, że czuje, iż powołanie to jest coś bardzo kruchego, co można łatwo stracić i o co trzeba niewiarygodnie dbać. „Największą dla mnie radością na drodze życia konsekrowanego jest możliwość sprawowania sakramentów i służenie tym ludziom” – wyznał.

O. Kramer podkreślił, że większość działań na terenie archidiecezji krakowskiej jezuici podejmują w Krakowie. Wymienił Akademię Ignatianum w Krakowie – uczelnię prowadzącą studia m.in. z zakresu pedagogiki, filozofii, kulturoznawstwa, na której kształci się ponad 3000 studentów. Wspomniał także o Wydawnictwie WAM – najstarszym wydawnictwie katolickim w Polsce oraz portalu internetowym Deon.pl. Jezuici na ul. Kopernika prowadzą także studio nagrań, centrum medialne, wielką bibliotekę naukową i Stowarzyszenie Twórców Kultury Chrześcijańskiej „Ecclesia”.

Jezuita przypomniał, że w Krakowie znajduje się bazylika Serca Pana Jezusa – centralny ośrodek kultu Serca Pana Jezusa w Polsce z wieczystą adoracją. „Działamy także w kościele rektoralnym św. Barbary. Mamy przy niej Stowarzyszenie ‘Manresa’, w którym pracują psychologowie chrześcijańscy, prowadzony jest program ’12 kroków’, a także działa Wspólnota Trudnych Małżeństw ‘Sychar’” – powiedział. Dodał, że jezuici prowadzą także bursę na ul. Skarbowej oraz gimnazjum na Kozłówku. Opowiedział także o „Domu na Górce” w Zakopanem, gdzie znajduje się słynne duszpasterstwo trzeźwościowe. Zachęcił słuchających do wspierania dzieł jezuickich – domów dziecka, fundacji zajmujących się uchodźcami oraz placówek edukacyjnych młodzieży i dzieci.

Zapytany o wskazówki dla rozeznających drogę powołania o. Kramer powiedział, że u św. Ignacego ważne było przyjmowanie do zakonu osób będących pewnym swojego wyboru. „Trzeba się uczciwie zapytać siebie czego właściwie chce? Muszę to wiedzieć i wziąć to na modlitwę, by zapytać Boga czy to jest dobre. A wtedy będę wiedział wszystko” – poradził na zakończenie.

Audycja „Rozmowy konsekrowane” powstaje w Radiu nowohuckie.PL, które już od 3 lat działa przy pallotyńskiej parafii Matki Bożej Pocieszenia w Krakowie. Radio nadaje stale, a w robocze dni tygodnia w popołudniowym i wieczornym paśmie antenowym prowadzone są programy na żywo. Rozgłośnia jest także współorganizatorem reaktywowanych niedawno słynnych na całą Polskę Rejsów „Ewangelizacja na Barce”, które od grudnia będą się odbywać pod hasłem „Kerygmat Miłosierdzia na Barce”.