Bogacz żyje w dostatku i przepychu, nie troszcząc się o żebraka, który leży wygłodzony u jego bramy. Jednak po śmierci sytuacja zmienia się: Łazarz idzie do raju, podczas gdy bogacz zostaje skazany na udręki. Nauka, jaką można wyciągnąć z tej przypowieści, jest jasna: każdy musi korzystać ze swych dóbr w sposób nie egoistyczny, lecz solidarny. Ten znany epizod ewangeliczny można odnieść w sposób szczególny do problemu braku równowagi między bogactwem i ubóstwem w dzisiejszym świecie.

Anioł Pański, Castel Gandolfo, 26.09 2004